ดูบอลยูโรที่เบลเยี่ยม (ตอน1)

หายหน้าหายตาไปหลายวันครับสำหรับคอลัมน์ Euro from UK ของผมเนื่องจากไปทริปสองวันหนึ่งคืนที่ประเทศ เบลเยี่ยมกับเพื่อนๆมาในช่วงสุดสัปดาห์ที่เพิ่งผ่านพ้นไป

ใจจริงแล้วอยากจะหอบหิ้วโน๊ตบุ๊คคู่ใจไว้เก็บเรื่องราวบรรยากาศดูบอลยูโร ที่นี้มาให้อ่าน + ชมภาพประกอบกัน แต่ด้วยข้อจำกัดหลายๆอย่างอาทิเช่นเรื่องของเวลาที่ในแต่ละวันที่โปรแกรมนั้นค่อนข้างรัดตัว สัมภาระที่หิ้วไปในทริปนี้นั้นค่อนข้างหนักเอาเรื่อง กลัวว่าโรงแรมที่พักจะไม่ปลอดภัยแล้วโน๊ตบุ๊คหาย ฯลฯ
ข้ออ้างทั้งหมดทั้งหลายเหล่านี้คงจะพอฟังขึ้นบ้างไม่มากก็น้อยนะครับ แฮะๆ ^^

สำหรับทริปเบลเยี่ยมนี้ถือเป็นการโผล่หัวออกนอกอังกฤษครั้งแรกตั้งแต่ผมได้มาปักหลักศึกษา หาประสบการณ์ชีวิตในช่วงระยะเวลาเกือบๆจะสองปีเห็นจะได้ ซึ่งสาเหตุที่ไม่เคยได้กระดิกไปเที่ยวไหนเลยก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เรื่องของ ‘มันนี่’ล้วนๆที่มันค้ำคออยู่

ทริปนี้ผมมีเพื่อนคนไทยอีกสามคนเป็นเพื่อนร่วมทริปครับ จีจี้ ขวัญ และพี่บุปผา โดยงานนี้เราสามคนได้แพ็คเกจราคาพอรับได้จากโรงเรียนภาษาที่ขวัญเรียนอยู่สนนราคารวมค่ารถไฟยูโรสตาร์ โรงแรม 4ดาว ไกด์พาเที่ยวรอบเมือง บรัสเซลส์ ก็130ปอนด์ ซึ่งถือว่าไม่แพงมากสำหรับการไปเที่ยวประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลัก

อย่างไรก็ดี ไอ้ค่าขอเชงเก้นวีซ่าที่สถานทูตเบลเยี่ยมเนี่ยสิครับ แพงหูฉี่ ! ล่อเข้าไป 70ปอนด์ ราคาครึ่งนึงของแพ็คเกจทัวร์เลย ซึ่งตรงนี้ไม่มีทางเลือกครับสำหรับคนไทยที่ไม่ได้อภิสิทธิ์เหมือนประเทศเพื่อนบ้านอย่างเกาหลีหรือญี่ปุ่นที่ไม่ต้องขอวีซ่าในการเข้าประเทศส่วนใหญ่ในยุโรป

วันแรกของการเดินทางผมและเพื่อนร่วมทางอีกสามคนเรียก Cab หรือที่บ้านเราก็คือรถแท็กซี่ แต่ที่อังกฤษนี้จะต่างออกไปเพราะรถแท็กซี่ทุกคนที่นี้จะเป็นสีดำ อีกทั้งความปลอดภัยก็หายห่วงเพราะภายในตัวรถจะมีกระจกกั้นระหว่างผู้ขับกับคนนั่ง
เราเรียกแคปมารับที่บ้านพี่บุปผาตั้งแต่ตีห้าแล้วไปที่ ST.Pancras International Train Station ด้วยกันเพราจะได้ประหยัดงบ ^^ ส่วนสาเหตุที่ไปตั้งแต่ไก่โห่นั่นก็เพราะรถไฟยูโรสตาร์จะออกเวลา 7 โมงตรง

ทริปนี้ไกด์นำทัวร์ของเราก็ไม่ใช่คนแปลกหน้าของขวัญและจีจี้แต่อย่างใดครับ เพราะแกเป็นอาจารย์สอนภาษาที่โรงเรียนของทั้งคู่นั่นเอง หนุ่มร่างใหญ่ กลิ่นตัวแรง ตุ้งติ้งคล้ายแต๋วคนนี้มีชื่อว่านาย สตีฟครับ (จริงๆน่าจะเรียกว่านางสตีฟมากกว่า เพราะอาการแต๋วหลุดแกออกเยอะมาก)

ไอ้ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าแกเป็น อีแอบ แต่หลังจากที่เข้าไปคุยทักทายตามมารยาทแล้วดูจากการพูดคุย สายตาจิกๆ และอาการอ้อนแอ้น อรชรผิดจากชายแท้ ทำให้ผมเริ่มรู้สึกเสียวๆข้างหลังขึ้นมาจึงไม่กล้าไปคุยอะไรกะแกมากกลัวจะเป็นยอดชาย 555

ทริปนี้สตีฟและทีมงานอีกสามคนจะพาพวกผมและลูกทัวร์ซึ่งส่วนใหญ่เป็นนักเรียนโรงเรียนภาษาที่นี้อีก 21 คนเดินทางไปบรัสเซลส์ โดยเท่าที่ทราบมาไกด์ของเราก็พอไว้ใจได้ครับเพราะนี้เป็นครั้งที่สี่แล้วที่พาลูกทัวร์ไปเมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องช็อคโกเเลต เบียร์และสัญลักษณ์เด็กยืนเยี่ยว!

สองอย่างแรกนั้นขึ้นชื่อมานานและผมพอจะทราบอยู่บ้างแล้ว แต่ไอ้อันหลังสุดนี่ทำให้ผมไม่เข้าใจตุ้ม และอยากรู้มากจริงๆว่าทำไมผู้คนมากมายถึงได้ยอมเสียเงินเสียทองไปดูรูปปั้นเด็กยืนฉี่...

Day 1 ของผมนั้นสนุกตั้งแต่ด่าน Immigration จากอังกฤษไปเบลเยี่ยมครับ เนื่องจากว่าหนึ่งอาทิตย์หลังถ่ายรูปทำวีซ่าเสร็จดันนึกสนุกอยากเป็นหนุ่มเกาหลี ควักกระเป๋ายอมเสียเงิน 60ปอนด์ไปดัดผมที่ร้านบาร์เบอร์กิมจิแถวๆบ้าน แต่ปรากฏว่าทรงที่ออกมาดันเป็นหยิกหยอยกว่าที่คิด และหลายๆคนบอกว่าหน้าเปลี่ยนไปพอสมควรกับทรงผมคุณป้า (หลายคนว่าอย่างนั้น เสียเซลฟ์+เซ็งมากกก)
คุณพี่ Immigraionคนนี้มองรูปใน Passport และหน้าผมอยู่ร่วมๆนาที จึงลุกออกมาจากเคาท์เตอร์พร้อมค้นตรวจผมราวกับว่าผมเป็นผู้ต้องสงสัยยังไงยังงั้น รื้อหมดครับ กระป่งประเป๋า และค้นตัวยังกะผมเป็นพวกค้ายา โชคดีที่ว่าผมไม่มีอะไรที่ผิดกฏหมาย แกก็ยังไม่วายครับขอเช็คตั๋วขากลับ (Return Ticket) ผมจึงต้องตะโกนเรียกขวัญให้เรียกอีนางสตีฟมายืนยันนอนยันว่าผมเป็นหนึ่งใน กรุ๊ปทัวร์แกและจะกลับมาอังกฤษแน่นอนภายในสองวัน

สองนาทีผ่านมา คุณเจ้าหน้าที่คนนี้ก็ยอมปล่อยผมให้ขึ้นรถไฟแต่โดยดีครับ โดยขวัญ จีจี้ และพี่บุปผา ยืนมองผมด้วยความเป็นห่วง ปนรอยยิ้มแอบขำเล็กน้อย

ยังไงฝากไว้นะครับว่าอย่าไปทะลึ่งเปลี่ยนทรงผมก่อนออกนอกประเทศ หรือถ้าจะเปลี่ยนก็ขอให้เปลี่ยนที่ไม่ต่างจากทรงเดิมของคุณมาก ถ้าไม่อยากเจอปัญหาอย่างผม ^_^

เราใช้เวลาในการเดินทางหนึ่งชั่วโมงเศษๆครับจากลอนดอนสู่บรัสเซลส์ และทันทีที่ลงจากรถไฟไกด์ก็พาผมและคณะลูกทัวร์ไปวางกระเป๋าที่โรงแรม Husa Hotel โรงแรมระดับ 4 ดาว ที่แม้จะออกจากตัวเมืองไปสักเล็กน้อย แต่ขอบอกว่าโรงแรมดีกว่าที่ผมคาดหวังเอาไว้เยอะทีเดียว

เราไม่รอช้าครับ จัดการข้าวของสัมภาระและออกเดินทางมุ่งสู่ใจกลางเมืองเพื่อชม จัตุรัสกรองด์พลาส (Grand Place) สถานที่ตั้งของศาลาว่าการกรุงบรัสเซลส์อันเลื่องชื่อว่าเป็นจัตุรัสที่สวยงามมากที่สุดในยุโรป

ที่แห่งนี้เองผมได้พบรูปปั้นเด็กชายตัวน้อยๆ ที่กำลังยืนฉี่พร้อมกับรอยยิ้มอันไร้เดียงสาซึ่งรู้จักกันในนาม ‘แมนเนคิน ปิส’ ราษฎรผู้อาวุโสที่สุดของเมืองบรัสเซลส์ (Manneken Pis, The Oldest Citizen of Brussels) ซึ่งถือเป็นสัญญลักษณ์ของเมืองที่มีชื่อเสียงที่สุด
ผู้คนมากมายครับยืนรอ ต่อคิวกันถ่ายรูปปั้น ‘เด็กเยี่ยว’ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

ขณะเดียวกันไกด์ของเราก็เริ่มทำงานโดยเริ่มบรรยายที่มาที่ไปของรูปปั้นแมนเนคินน ปิส...

ปล.วันนี้เนื้อที่มีน้อย ขอติดค้างไว้ฉบับพรุ่งนี้นะครับ ผมจะพาไปรู้จักที่มาที่ไปของไอ้เด็กเยี่ยวที่ว่า พร้อมทั้งเรื่องราวการได้พบเพื่อนใหม่ในทริปชาวตุรกี และความเห็นของเค้าที่มีต่อทีมชาติตุรกีในทัวร์นาเมนต์ยูโร2008 ส่วนวันนี้ฝากรูปที่ถ่ายมาเล่าเรื่องต่อแทนแล้วกันครับ