โลกที่ไม่มีเธอ

ทุกๆนาทีที่ฉันได้ใช้เวลาที่มีค่าร่วมกับเธอ มันไม่เคยทำให้รู้สึกเสียใจเลย สักนิด
เพราะแม้ฉันจะต้องยอมแลก “เสียสละ” บางสิ่ง มันก็ไม่ทำให้ฉันลังเล ที่จะพบกับเธอในทุกๆวัน
วันของเรา…

จากที่เคยไม่มีจุดหมาย ปลายทาง เหมือนเรือไร้หลัก ในท้องทะเลที่ฟ้าฝนคะนอง
หันไปทางไหน ก็มืดมัว อ้างว้าง

เธอเปรียบดั่งแสงประกาย และ แรงบัลดาลใจ ให้ชีวิตฉันลุกขึ้นมา มีเรี่ยวแรงอีกครั้ง
รู้มั้ยว่าฉันมีความสุขแค่ไหน….

จากวันนั้น ถึงวันนี้ วันเวลามันช่างเร็วเหลือเกิน
จู่ๆ ก็ถึงเวลาที่เธอ และ เราต้องกล่าว “อำลา”

โลกของฉัน โลกของเราที่มีกันแค่สองคน
มาบัดนี้ ฉันจะต้องกลับมายืน โดดเดี่ยว อีกครั้ง ไร้เงาเธอเคียงข้าง

ห่วงว่า เธอจะเป็นอย่างไร ในวันที่ไม่มี “เรา”

“งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา” และ…
ได้แต่หวังว่า การกล่าวคำอำลาของ เราในครั้งนี้ จะเป็นการอำลาแค่ชั่วคราว
เพราะหากสวรรค์มีตา โชคชะตาเป็นใจ หวังเหลือเกินว่า เราจะได้พบกันอีกครั้ง…ณ ที่ใด ที่หนึ่ง บนโลกกลมๆใบนี้

ฉันคิดถึงเธอ…