เย็นวันศุกร์ที่ 13 ที่ผ่านมา บนรถไฟขบวนเดิม สายเดิมที่นั่งอยู่ทุกวัน...วันนี้รู้สึกแปลก ไม่เหมือนเคย
ใจลอย ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
สายตาสองคู่มองออกไปนอกหน้าต่าง พลางนึงถึงวันเวลาเก่าๆ นึกถึงเพื่อนหนึ่งคน ผู้ซึ่งเคยร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันมา เมื่อวันวาน
วันนี้ เป็นวันเกิดของ "เธอ"....ไม่รู้ว่าตอนนี้ เธออยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ นานเหลือเกินที่ผมไม่ได้ติดต่อ"เธอ" คนนี้
ทุกๆปี ก่อนที่เราจะห่างกันมาทั้ง "ตัว" และ "ใจ" เรามักจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันเสมอในวันพิเศษของ"เธอ"คนนี้ มันเป็นวันที่เธอใส่ใจและเป็นสุขเสมอทุกๆปี ตั้งแต่ผมได้รู้จักเธอมา
ผมไม่รุ้ว่ามันจะดีไหม ถ้าจะโทรไปบอกกล่าว HaPPY Birthday...อยากได้ยินเสียง อยากทราบข่าวความเป็นไปของเธอ... เธอจะแปลกใจไหมหากได้ยินเสียงคนๆนึง ที่คิดถึงเธอเหลือ ณ ห้วงเวลานี้
บางทีเธออาจจะลืมผมไปแล้วก็เป็นได้ หวั่นใจกลัวเหลือเกินว่ามันจะเป็นจริงอย่างที่คิด
ยืนอยู่หน้าชานชลา อยู่นานสองนานเพื่อตัดสินใจว่าจะโทรหา"เธอ"คนนี้ดีหรือไม่
"เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน" ผมตัดสินใจเดินดิ่ง พุ่งตรงไปยังตู้โทรศัพท์สาธารณะของอังกฤษหรือ BT
สูดหายใจยาวๆอยู่สองสามที พลางกดหมายเลขปลายทางซึ่งเป็นเบอร์โทรของเธอ...อากาศก็ไม่ได้ร้อนเลย แต่เหงื่อผมกลับชุ่มเปียกเต็มหลัง นิ้วมือผมก็เช่นกัน เหนียวเต็มด้วยเหงื่อที่ไหลออกมาจากง่ามนิ้ว นานมากแล้วที่ผมไม่ได้วิตกจริตแบบนี้ ครั้งสุดท้ายที่เป็นแบบนี้เท่าที่จำได้ คือ"การบอกรักเธอ"
"สวัสดีคะ" เสียงจากปลายทางเอ่ยขึ้นมา น้ำเสียงเธอเต็มไปด้วยความสดใสเหมือน อย่างเคย
"สวัสดี เราเอง " เธอหยุดเงียบไปชั่วขณะ เหมือนจะจำผมไม่ได้
"เอก หรอ" เธอถาม "ใช่เราเอง สุขสันต์วันเกิดนะ"
"ขอบคุณมากนะ ตอนนี้เรามาดูหนังกับแม่แหละ สนุกมากเลย" เธอยังติดแม่เหมือนเคย ลูกสาวคนเล็กของบ้าน ที่แม้จะขี้งอน เอาแต่ใจ แต่ผมก็ชอบในความเป็นตัวเองของเธอ ไม่ดีเลิศเลอเหนือใคร แต่เธอก็สำคัญกับผมเสมอ...
บทสนทนาสั้นๆของเราจบหลังแบบเรียบง่ายเหมือนเคย...ผมเดินตรงมุ่งหน้าไปทำงานต่อด้วยใจที่อิ่มเอมและเปี่ยมไปด้วยความสุข ดีใจที่ได้ทำในสิ่งที่ใจเรียกร้อง
คืนนี้ผมได้รับอีเมล ฉบับนึงจาก"เธอ" คนนี้
Very thank u for yr calling Happy birthday na ^^ may be i'm the one who really LOVE MY BIRTHDAY... wish u happy too coz i always pray for u ...
แม้มันจะเป็นอีเมลที่สั้น แต่มันมีความหมายกับผม...
แม้เราจะห่างไกลกัน และอาจจะไม่ได้พบกันอีก
แม้เราจะห่างไกลกัน และอาจจะไม่ได้พบกันอีก
แต่ในช่วงเวลานึงของความรู้สึก ผมได้ยิ้มและนอนหลับตาอย่างเป็นสุข เสมือนเธออยู่ข้างๆผม
ที่เดิมเสมอ...
แค่แวะมาเล่าและ Update ความเป็นไปของชีวิต ก็เท่านั่นเองครับ :)
12 comments:
ผมก็เคยรู้สึกแบบคุณเอกครับ คิดอยู่นานสองนาน จะโทรไปดีมั๊ยว่ะ กลั้นใจโทรไป พอวางหูเท่านั้นแหละ เดินยิ้มทั้งวัน แค่ได้ยินเสียงเธอก็มีความสุขแล้ว....นีแหละหนา ความรัก มีทั้งสุข ทั้งทุกข์ หวังว่าคงหายเหงาไวๆนะครับ...อิอิอิ
ขอบคุณหลายๆครับ คุณธาน :)
i know who is she >< eiei
taKe caRe ja P:aKe
"ไม่ดีเลิศเลอเหนือใคร แต่เธอก็สำคัญกับผมเสมอ..."
วู้วววว ชอบประโยคนี้จัง
หึหึ...
ออกเดินทางตามหาคนที่ใช่
ได้พบ ได้เจอผู้คนมากมาย
แต่สุดท้าย..ไม่มีใครดีเท่าเธอ
"เอกต้องการอะไร"
"ไม่หรอก อังกฤษเป็นประเทศที่ อากาศจะทําให้คนเหงา"
"ปกติมันไม่ได้ โพส ถึงสาวคนอื่นเหรอ หรือยังไง"
"ขอบใจนะแต่ ก้อง งง งง งง ว่า เอกเป็นไร"
ข้อความส่วนหนึ่งจากการพูดคุยผ่าน MSN กับใครคนนั้น
นัท
แทงค์กิ้วมาก ที่อุตสาห์ส่งข่าวเรื่อง "เธอ" คนนั้นนะ
ยังไง ถ้ามีโอกาสคงได้หลังไมค์กันต่อ เรื่องนี้..
เพิ่งจะรู้อีกแล้วว่า คอลัมนิสต์กีฬา ผู้มากด้วยประสบการณ์คนนี้ จะมีอารมณ์อ่อนไหวกับเค้าเหมือนกัน
แต่ยังไงก็ตาม ก็ต้องสู้สิ จริงมั้ย?
สู้ดิ ขวัญ!! ++ ^_^ ++
เพิ่งรู้นะเนี่ย!!!ว่าเอกจะมีอารมณ์แบบนี้ด้วยเขียนได้ดีเหมือนเคยเลยนะจ๊ะ
เอาหน่ะ...ยังไงก็...สู้ดิ!!!จริงมั้ยจ๊ะ
นู่เนตร
ใช่ๆตอนนั้นส่งต้นฉบับให้พี่ บก. พร้อมเนตรเลย
อิอิ จำได้ด้วย ดีใจจัง..
i love u
Post a Comment